Ik was helemaal klaar om je te vertellen hoe ik het aanpakteHagrid's magische wezens motoravonturen: een achtbaan waar ik doodsbang voor was. Het leek in eerste instantie eenvoudig.Wacht vier uur of misschien zeven uur of zelfs tien uur online.Doe dat in de zon, de regen en de vochtigheid, binnen en buiten, met weinig meer te eten dan één meh hotdog. Gisteren heb ik 11 uur in de rij gestaan bij Universal Orlando.
Toen stopte ik, dus ik heb die achtbaan toch nooit geprobeerd.
Hoe ik 11 uur in de rij stond en nooit in de achtbaan mocht
Dit is wat er is gebeurd.TPGFamilie huurde me in om Hagrid's Magical Creatures Motorbike Adventure te proberen op de allereerste dag dat het voor het publiek werd geopend - gisteren, 13 juni. .
Ik ging naar binnen in de wetenschap dat Disney-parkbezoekers vaak wel vier uur wachten om Avatar Flight of Passage te rijden in Pandora - The World of Avatar in Disney's Animal Kingdom. En,wachttijden kunnen oplopen tot vijf uur in Walt Disney World tijdens de week tussen Kerstmis en Nieuwjaar. Bovendien had ik gelezen dat het debuut van de langverwachteStar Wars: Galaxy's Edge, vorige week in Disneyland, verliep soepel. Ik heb nog nooit een melding gehoord van 11 uur wachten op een enkele rit, dus ik dacht dat ik mezelf twee tot vier uur in de rij zou vermaken voordat ik de befaamde spannende rit van mijn leven zou ervaren.
Nee, dankzij een medewerker die me in de war bracht, zag ik een rij in Seuss Landing, aan de voorkant van het park. Toen ik binnenstapte, vertelde een medewerker met een bord me dat het wachten meer dan acht uur zou duren. Egad! Maar ach, ik had een opdracht, dus nam ik mijn plaats in, bezorgd over hoe ik aan water zou komen en hoe ik het toilet zou gebruiken. Ik dacht ook dat Universal de wachttijd overschatte en dat het echt korter zou zijn. Dat is de laatste keer dat iemand ons in de rij iets heeft verteld.
https://www.instagram.com/p/ByqNZZZACfp/?utm_source=ig_web_copy_link
Wat Universal goed deed...
De volgende 11 uur slenterde een zeer beleefde groep van Harry Potter die-hards, pretparkenthousiastelingen en vooral vakantiegangers die toevallig in de stad waren door Seuss, vervolgens gebieden achter The Lost Continent en vervolgens de opritten naar de Hagrid-rit. Soms verhuisden we; vaak stonden we stil.
Universal heeft een aantal dingen heel goed voor ons gedaan. Het liet ons uit bemande poorten glippen om het toilet te gebruiken (niet dat iemand ons vertelde; we vroegen het uiteindelijk gewoon) en, als we durven, wegrennen om een hapje te eten. In één ruimte draaide een DJ muziek; het publiek danste op de "Cupid Shuffle". In een andere deed een pratende fontein een zeer slechte stand-up comedy-routine. Personages kwamen twee keer opdagen; tegen de tweede keer lette niemand op.
Op een paar plekken kwamen we gigantische thermosflessen tegen gevuld met koud water voor onze flessen en gratis flessen gekoeld water. Af en toe kwamen we een snackkraampje tegen met friet en drinken. Een dame werkte de menigte aan het verkopen van voetlange hotdogs, en godzijdank, want op dat moment had ik bijna geschreeuwd toen een buurman met ketchup overgoten friet in een prullenbak gooide in plaats van ze aan mij aan te bieden. Ik was uitgehongerd.
Beloon uw inbox met de TPG Daily-nieuwsbrief
Sluit je aan bij meer dan 700.000 lezers voor het laatste nieuws, uitgebreide gidsen en exclusieve aanbiedingen van TPG-experts.
Het weer wisselde. Het steeg boven de 80F en de zon verbrandde onze huid. Later op de dag regende het en werd het koel en winderig. Meestal was de lucht vochtig maar de lucht was bewolkt, dus de temperatuur was draaglijk. We hadden vaak schaduw boven ons.
...en wat het verkeerd deed
Maar Universal heeft het ook verprutst. Alle medewerkers waren vriendelijk, maar geen van hen had informatie te delen. We zouden een poortwachter vragen hoe ver we van de rit verwijderd waren. "Ik schat 35 minuten hiervandaan", zei hij dan. We zouden het een ander in de buurt vragen. 'Ik ben er vrij zeker van dat het drie uur rijden is vanaf waar je nu staat.' Hun gissingen waren op bijna niets gebaseerd.
Dus we hebben gewacht. Mensen controleerden hun telefoons en ontdekten wat het wachten was helemaal achteraan in de rij (op een gegeven moment 600 minuten, wat 10 uur is). Ze zouden dat delen met een vriend die om 6 uur 's ochtends arriveerde. net om 10.00 uur de achtbaan verlaten en beweerden dat dit de beste was die ze in hun leven hebben meegemaakt. Voordat hun batterijen het begaven, surften ze naar een app die liet zien dat er een storm hing en concludeerden dat onze lijn stilstond omdat de rit om veiligheidsredenen was stilgelegd, omdat de bliksem kon toeslaan. Natuurlijk moet de rit in dat geval worden stopgezet, maar we wisten het nooit zeker omdat niemand in een gezagspositie ooit langs de lijn liep en ons informeerde. De algemene consensus onder de gasten was dat de rit drie keer werd stilgelegd vanwege weersvertragingen en één keer, voor zover bekend, om technische redenen.
Dus in de loop van 11 uur liepen, stonden, leunden en zaten we op de grond. We praatten, lachten en staarden in de ruimte. We waren allemaal ontspannen en genoten van de reis, denkend dat we snel in de buurt van ons doel moesten zijn.
Waarom ik vertrok zonder in de nieuwe achtbaan te rijden
Alleen die tijd kwam nooit. Om 18.03 uur, bijna 10 uur nadat we in de rij waren gaan staan, gingen we het interieur van de Hagrid-attractie binnen. Toen liepen we en stonden voor een ander … wie kon het bijhouden? Op dit punt waren we nat en drassig. Tegen de tijd dat we de derde opgenomen aankondiging hoorden over een vertraging die wel 45 minuten kon duren, zaten we allemaal bibberend in het kasteel van Hagrid. We waren allemaal nog steeds van plan om te blijven -- ach, we zouden er al die tijd in steken -- maar toen vermeldde een live aankondiging iets over een technisch probleem en nog minstens 20 minuten. Een vastberaden moeder ging naar buiten, jaagde op iemand met kennis van zaken en kwam terug om te melden dat de rit zowel technische als weerproblemen had.
Ik was eerder klaar geweest om weg te rennen, maar collega-kelners hadden gebruld: "Nee! Dat kun je niet doen! Je hebt hier 11 uur van je leven voor gegeven! Blijf!" We leken toen allemaal verwanten. Ik zou hebben rondgehangen. Als iemand binnenkwam en met ons sprak. Als sommige uurwachters kleine monsters boterbier en misschien een stukje krakeling voor ieder van ons zouden brengen. Als iemand me behandelde als een volwassene en respect toonde voor het feit dat ik $ 125 had betaald voor een kaartje en de volgende 11 uur had gewacht om iets te doen en nooit iemand die het wist had laten uitleggen wat er aan de hand was.
Maar het was bijna 7 uur 's nachts. Ik had het koud, honger en dorst. En ik had helemaal geen idee wanneer de lijn zou verhuizen, zodat ik die laatste tocht van een half uur naar de kilometerslange Hagrid-rit kon maken met de zeven lanceringen, vrije val en een lange spreuk zijwaarts rijden.
Ik ging naar huis.
Toen kreeg ik een sms van een van mijn "lijnfamilies" die me vertelde dat ze kort daarna vertrokken.
Ze hoorde later dat degenen die in de buurt bleven later gratis passen voor de volgende dag kregen aangeboden, maar ook dat een van onze bemanningsleden er nog was en denkt dat dat niet waar is. Deze vrouw klaagde bij Guest Services en kreeg eetpassen.
Vanmorgen hoorde ik van een andere lijngenoot dat hij na 14 uur wachten eindelijk op de rit was. Hij zei dat het een fenomenale ervaring was, dus geen spijt.
Het komt erop neer
Het spijt me dat ik niet op Hagrids motor of in zijn zijspan mocht rijden. Ik ben blij dat ik het proces heb mogen ervaren van het proberen van een grote rit in een pretpark op de eerste dag dat deze open was voor het publiek. Ik ben blij dat ik zo'n iconische Orlando-ervaring heb gehad en dat ik dat heb gedaan met zulke opgewekte medereizigers. Ik ben blij dat Universal zoveel maatregelen heeft genomen om het haar gasten naar de zin te maken.
Communicatie echter: dat zou het verschil hebben gemaakt. De medewerkers op uurbasis wisten van niets, en dat is wie we tegenkwamen, dus we brachten de hele dag in het donker door, totdat we vertrokken toen het bijna donker was.
Wat heb ik van deze ervaring geleerd? Mocht ik ooit proberen een ritje te maken op een nieuwe openingsdag van een attractie, dan pak ik gezonde snacks, een hoed, een hervulbare waterfles, waterdichte sandalen, een regenjas, een reservebatterij en zonnebrandcrème in. Ik draag ook kleding die snel droogt. Het belangrijkste: Neem een ontspannen houding mee.